วันพฤหัสบดีที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2552

จดหมายถึงคุณตา ฉบับที่ 10







พ่อที่คิดถึง...,
เผลอแป้บเดียวแม่ก็เขียนจดหมายถึงพ่อได้ 10 ฉบับแล้ว นี่ถ้าเขียนทุกวัน ก็ได้ 86 ฉบับแล้ว เพราะนับจากวันที่พ่อจากพวกเราไปก็ครบ 86 วัน วันนี้แล้ว
วันนี้มีเรื่องเกี่ยวกับผลงานของพ่อมาเล่าให้ฟังอีก และถ่ายรูปมาให้ดูด้วยนะ ก็ฟักทองที่พ่อปลูกไว้ที่ริมรั้ว มันสวยงามมากๆ เลย นอกจากจะเด็ดเอายอดมันมาผัดน้ำมันหอยกินกับลูกหลายรอบแล้ว มันยังติดลูกหลายลูก แต่พอมันโตเท่าลูกปิงปองมันก็ร่วงหมด เหลือสัก4-5 ลูก...(ถือว่าดี...ฮา)
ก็เลยคุยกับลูกว่า เผื่อถึงวันทำบุญ 100 วันให้พ่อ ฟักทองก็คงโตได้ที่ กล้วยน้ำว้าอีก 2 เครือ ก็คงกินได้แล้วเหมือนกัน เราจะเอาไปเชียงใหม่ด้วย
พ่อ.. แม่เลื่อนทำบุญเข้ามา เป็นวันที่ 23 เมษายน ครบ 100 วันพอดี มีเหตุผลว่า ถ้าทำวันที่ 25 วันจันทร์ที่ 27 ลูกก็ต้องหยุดงานอีก โอเค.ตามนี้นะจ๊ะ แม่ส่ง SMS ไปให้ใครๆ หลายคนละ ส่วนมากก็เพื่อนพ่อ ลูกน้องเก่าพ่อบ้าง มาได้ก็มา มาไม่ได้ก็ไม่เป็นไร
เอาแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวฟังปราศัยชุมนุมคนเสื้อแดง ตอนนี้ จตุพร พรหมพันธ์พูดพอดี จะฟังเผื่อนะจ๊ะ
รักพ่อเหมือนเดิม,
แม่

วันอาทิตย์ที่ 5 เมษายน พ.ศ. 2552

ลูกๆ..ฝากให้พ่อ...











คืนหนึ่งที่ เหน็บหนาว เมื่อดาวคล้อย
ดวงเดือนลอย ลับเลือน แล้วเลื่อนหาย
หยดน้ำตา หยาดน้ำค้าง พรูพร่างพราย
แสนเสียดาย ห่วงหา เฝ้าอาวรณ์
จากวันที่ มีพ่อ อยู่ใกล้ใกล้
พ่อใส่ใจ ดูแล และพร่ำสอน
ความรักพ่อ ล้นเหลือ เอื้ออาทร
ลูกหลานร้อน ผ่อนคลาย ได้ทุกครา
ฝีมือทำ กับข้าวพ่อ ก็อร่อย
พ่อจะคอย บริการ ด้านจัดหา
พ่อแนะทาง วางแถว แนวชีวา
เรารู้ซึ้ง ถึงคุณค่า มาแต่ไร
แล้ว ..วันเสาร์ที่สิบมกรา
รู้ดีว่า พ่อต้องพราก จากไปไหน ?
ทั้งที่รู้ ก็สุดที่ จะทำใจ
ทนเห็นพ่อ จากไป ไม่ได้เลย
ที่สิบสาม มกรา สามโมงเศษ
พ่อสิ้นเกตุ สิ้นโศก โอ้อกเอ๋ย
ไม่มีพ่อ ให้เห็น เหมือนเช่นเคย
ลูกสุดเอ่ย เผยคำ พร่ำพรรณนา
หลับตาเถิด หลับใหล ให้เป็นสุข
ลืมเรื่องทุกข์ ทั้งปวง อย่าห่วงหา
กลอนบทนี้ เหมือนเป็น เช่นสัญญา
“จะดูแล มารดา...สืบต่อไป”
“เรา” แม่..ลูก และหลาน ในวันนี้
จะสร้างสม ความดี ที่ฝันใฝ่
เพื่อผลบุญ จะหนุนนำ ตามพ่อไป
สู่บันได แห่งสวรรค์ ตามครรลอง !


ลูกๆ ของพ่อ..(13-1-09)