บทกลอนเขียนให้เจ้านิรมิต สิริสุขะ

จริงๆ แล้วไม่ได้รู้จักเจ้านิรมิต (คุณแม่ของปูเป้ รามาวดี)เป็นการส่วนตัวแม้แต่น้อย แต่ก็รู้สึกยินดีที่จะเขียนกลอนลงในหนังสือแจกงานศพของท่านเมื่อถูกขอให้เขียน ก็คนขอคือน้องสาวคุณยายมล ที่อยู่กรุงเทพฯ ประมาณว่าอยู่หมู่บ้านเดียวกัน และถ้าจำไม่ผิดจะเป็นคณะกรรมการหมู่บ้านด้วยกัน ช่างเถอะ อยากให้อ่านกลอนมากกว่า เพราะตั้งใจเขียนมาก

แด่ดวงวิญญาณ เจ้านิรมิต สิริสุขะ

เจ้าคือนาถนรีแห่งชีวิต
เป็นมารดา...เป็นมิ่งมิตรพิสมัย
ดุจชวาลสุกสว่างกลางฤทัย
เย็นดั่งน้ำชโลมใจดับไฟกัลป์
เป็นแบบอย่างที่ดีงามตามนิติ
ชาญชำนิรู้รอบชอบสร้างสรรค์
แสวงหาสุขสมถะสัจธรรม์
เพื่อเป็นบรรทัดฐานบุตรธิดา
เจ้าคือแม่ศรีเรือน..ดุจเพื่อนแท้
คอยดูแลทุกสุขถวิลหา
ทำหน้าที่ดีเยี่ยมยอดมารดา
ทำหน้าที่ภรรยายอดยาใจ
นอกเรือนชานบ้านใกล้ได้ช่วยเหลือ
เจ้าจุนเจือเอื้ออารีจะมีไหน
ทั้งทุกข์ราษฏร์ทุกข์หลวงคอยห่วงใย
เปี่ยมน้ำใจงดงามด้วยความดี
จึงเมื่อยามเจ้าจากจำพรากภพ
สุขสงบท่ามกลางหว่างวิถี
ผู้อยู่หลังรานร้าวเศร้าฤดี
ขอมอบกลอนบทนี้...แทนหัวใจ
“นิราศร้างแรมไกล...ไป่นิวัต
เนื่องนิพัทธ์พรากนิเวศนิราศรัย
นิรมลนิ่มเนื้อนิรามัย
นิรมิต นิราลัย...นิรันดร”….

9 ตุลาคม 2544

จดหมายถึงคุณตา ฉบับที่ 7

พ่อ ที่คิดถึง

ไม่รู้ว่าจะโกรธไหมที่แอบไปเที่ยวกัน 2 วันติดกันเลย

คงไม่โกรธนะ เพราะก่อนจะออกบ้านก็บอกแล้ว ลูกหลานพี่เชื้อมาเยี่ยม แม่ก็เลยพาไปเที่ยว และมีรูปมาฝากอีกตามเคยจ๊ะ

เมื่อวานไปตลาดน้ำ 4 ภาค, วิหารเซียน, วัดญาณฯ และเขาชีจรรย์ พ่อก็เคยไปมาแล้วทุกที่ แต่ไปก็ยังสนุกเหมือนเดิม และพวกเราก็คุยถึงพ่อตลอดนะ อ้อ..ลืมๆ ตลาดน้ำพัทยาพ่อยังไม่เคยไป แต่แม่เล่าให้ฟังแล้วก่อนหน้านี้

วันนี้ไปบางแสน ดินแดนที่คนเกือบจะลืม บรรยากาศกันเอง ไทยๆ และไม่มีฝรั่งเลย (จริงๆนะ) คงจะพากันไปพัทยา เพราะอินเตอร์กว่า

เขาว่ากันว่า อยากเห็นญี่ปุ่น ต้องไปที่ศรีราชา ถ้าไปพัทยา ไปดูฝรั่ง ไปเกาะสีชัง ...เพราะไม่รักกันแล้ว....

อ่ะ ดูรูปนะพ่อนะ แล้วนึกดูด้วยว่า ใครเป็นใคร จำได้อยู่หรือเปล่า

คิดถึงพ่อ..

แม่

ลูกไปหลานเหลนมา

พี่เมกับน้องปอ / น้องโบ------------------>

ลุงหมาน (นายม่อน-รับปริญญา) ป้าแอ๊ด น้องโบ ยืนข้างหลังคือน้องเบียร์

ฟังแล้วงงกันแน่ๆ เลย คืองี้....

เมื่อเดือนที่แล้ว ลูกสาวลงมาอยู่กะแม่ เดือนกว่าๆ เพราะสามีเขาไม่อยู่ 1 เดือน ( มาถึงชลฯ 18 กุมภา) และเพิ่งจะกลับเมื่อวานนี้เอง( 23 มีนา) น้องเมมาอยุ่กับแม่ ก็ทำให้ไม่เหงา ได้พูดได้คุย ไปโน่นมานี่กัน 2 แม่ลูก เพราะโม่ ลูกคนโต ไปทำงาน พอเราทำงานบ้านเสร็จ ก็ร่อนกัน แต่ส่วนมากจะนั่งเล่นเน็ตกันคนละเครื่องที่บ้าน

พรุ่งนี้ ป้าแอ๊ด ลุงหมาน น้องโบ น้องเบียร์ และน้องปอ ก็จะมาเที่ยวอีกแล้ว ออกเชียงใหม่ สายๆ ก็คงมาถึงนี่ดึกๆ เพราะน้องโบขับรถเป็นเหาะ...

ป้าแอ๊ดเป็นพี่สาวคนโตของคุณยายมล (แต่ใครเห็นก็จะทักว่าเป็นน้อง เพราะหน้าอ่อนกว่า ตัวเล็กกว่าคุณยายมล) ลุงหมานก็เป็นพี่เขยคุณยายมล (ได้มาด้วยเพราะเป็นตู้เอทีเอ็ม) คนขับรถก็คือน้องโบ หลานยายแอ๊ด (เพราะฉะนั้นน้องโบก็เป็นเหลนคุณยายมล เพราะเป็นลูกของหลาน) น้องโบเรียนมหาลัยปีสุดท้าย สอบเสร็จเมื่อวันที่ 23 นี้เอง น้องโบเป็นนักกีฬาวอลเลย์ของมหาลัยด้วย ส่วนน้องเบียร์ก็เป็นน้องของพี่โบ จะจบ ม. 3 ปีนี้ เป็นนักกีฬายกน้ำหนักด้วยนะจะบอกให้...(ยกน้ำหนักตัวเองด้วยแระ)

น้องปอ เป็นลูกสาวของน้องสาวสุดท้องคุณยายมล จะขึ้น ม.3 ละปีหน้า ก็เป็นหลานป้า..

โอ๊ย..ปวดหัว สับสน เรียบเรียงเสียงประสานไม่ค่อยถูกว่าใครเป็นใคร สายไหน นี่มากันอย่างเล็กนะ ถ้าอย่างพิเศษ ก็เต็มสองโบกี้รถไฟ ... ยายญาติเยอะ...
เดี๋ยวมีรูป "คนจะมาใหม่" มาให้ดู...

คุณยายมล