วันที่ 11 เมษายน 2553 เรา-หมายถึง คุณยายมล, ลุงโม่ และโตโต้ ออกจากบ้านแต่เช้า ประมาณ 10 โมง แม้ว่าเครื่องบินที่จะพาโตโต้และคุณยายไปเชียงใหม่ จะออกตั้ง 6 โมงเย็นก็ตาม เพราะความตั้งใจของคุณยายก็คือ จะพาโตโต้แวะดูลิงที่เขาสามมุข ไปแวะหาดบางแสน และเดินเล่นที่เซ็นทรัล ชลบุรี
โตโต้โอเคเลย ไม่งอแง มีความสุขกับการเดินทางร้อยกว่ากิโลจากบ้านถึงสุวรรณภูมิ
เราไปถึงสุวรรณภูมิเวลาประมาณสี่โมงเย็น เดินเที่ยวชมการจัดซุ้มสงกรานต์ในอาคารผู้โดยสาร ถ่ายรูปโตโต้หลายท่าเลย
เมื่อนั่งบนเครื่อง โตโต้ดูเหมือนไม่ตื่นเต้นอะไร จะแปลกๆ ก็ตรงที่ว่า มีแต่ฝรั่งเต็มเครื่อง คนไทยมีไม่กี่คน
เครื่องออกเวลา หกโมงสิบห้า มาถึงเชียงใหม่เร็วกว่ากำหนด 10 นาที ก็เลยต้องนั่งรอพี่โบพักหนึ่ง
กลับไปบ้านพบหน้าพ่อแม่ แต่โตโต้ก็ยังงอแงไม่ไปหาใครนอกจากยาย
คืนวันนี้โตโต้ก็เลยนอนกับยายอีกคืน แต่คืนวันที่ 12 เป็นต้นมา คุณยายก็หมดสิทธิ์นอนกอดโตโต้ เพราะเค้าปรับตัวเข้ากับพ่อแม่แล้ว
วันที่ 12 เมษา โตโต้ค่อยปรับตัวได้ เข้ากับพี่ป้าน้าอา ทวด(หม่อน) ได้ เราไปกินข้าวรวมญาติกันที่บ้านกงสี ในเมือง
วันที่ 13 เมษา ไปทำบุญให้บรรพบุรุษที่ล่วงลับ ที่วัดดับภัย เชียงใหม่
วันที่ 14 เมษา พาโตโต้ไปกินบาร์บีคิวพลาซ่าที่แอร์พอร์ตฯ พนักงานเซิฟช่วยเอาไปอุ้มให้เหมือนเคย เพราะโตโต้ยุ่งจริงๆ จนแทบไม่ได้กินกัน
วันที่ 15 เมษา ตกลงว่าคุณยายมลกลับชลบุรีคนเดียว โตโต้ถูกยึดไว้ แล้วพี่โบกับแม่เมจะขับรถเอามาส่งให้ตอนสิ้นเดือน
คุณยายก็เลยถือโอกาสรักษาแขนซ้ายที่ปวดจากการอุ้มโตโต้ 555
คุณหมอบอกว่า นอกจากเป็นพังผืดอักเสบแล้ว ปลอกเอ็นก็อักเสบ... ช่างมัน เดี๋ยวก็หาย
เอ้า...ดูรูปโตโต้เลย...
บทความ
