พ่อ ที่รัก,
พ่อคงโล่งอก หลับสบาย ไม่หนวกหูบรรดาญาติโกโหติกาของแม่อีกละคืนนี้ เพราะพวกเขาออกเดินทางตั้งแต่เช้า ล้อหมุนเมื่อ 08.19 น. (31/3/2552) พอพวกลับตา แม่ก็เริ่มทำรังหนูให้กลับมาเป็นบ้านอีกครั้งหนึ่ง แต่...ในความอึกทึกครึกโครม ในความรกรุงรังนี้ มันซ่อนความสุข ความบรรเทิงใจอยู่ไม่น้อย แม่ไม่เหงา เพราะพาพวกเขาไปเที่ยวโน่นนี่ ก็ได้เปลี่ยนบรรยากาศแต่โม่ค่อนข้างซีเรียส เพราะไม่ค่อยคุ้นชินกับคนเยอะๆ ในสภาพนี้ (หมายถึงสภาพ เสื้อทางกางเกงทางถุงเท้าอยู่หน้าข้าง อยู่หลังข้าง พื้นบ้านเหนียว...)
แต่ตอนนี้แม่ก็อยู่คนเดียวอีกละ ก็ดีเหมือนกันได้มีเวลาคิดนั่นเขียนนี่
เมื่อวานน้องเมออนเอ็มมาคุยกะแม่ รายงานว่า ปีนี้ มะม่วงออกลูกเต็มเลย กระท้อนไม่ออก (อาจไม่ใช่ฤดูมัน) มะไฟล้นต้นเลยเหมือนทุกปี ส้มโอติดดอกแล้วร่วงเกือบหมด ชมพู่,มัลเบอรี่,มะพร้าวไม่พูดถึงเลย สงสัยไม่ได้เดินเข้าไปในสวน
ปูเอาเสาปูนที่บ่อกบ ไปทำโรงปลูกผักในที่ดินของน้าจิ๋ว (ขออนุญาตน้าจิ๋วแล้ว) วันที่ 5 เมษานี้ น้าจิ๋วจะมากินข้าวที่บ้านแม่ริม
พ่อ น้องเมแกะประตูห้องกลาง(ห้องนอนม่อน) ออกเพราะมันถูกปลวกกิน กลับไปทำบุญ 100 วันพ่อ ค่อยซื้อมาติดใหม่ ตกลงบ้านเราว่างตั้ง 3 ห้องแน่ะ น่าให้คนเช่านะ ห้องละพันห้า ก็น่าจะดี (ล้อเล่นน่า)
บ้านเราที่ชลฯตอนนี้ร้อนมาก ร้อนแบบแสบผิวหนังเลย บทฝนจะตกก็ตกลงมาหน้าตาเฉย พอฝนหยุด แดดก็เปรี้ยงๆ อีก หน้าตาแม่ตอนนี้...ถ้าพ่อยังอยู่ต้องเรียกว่า "ขวานฟ้าหน้าดำ" แน่ๆเลย
ลืมขออนุญาตพ่อ เป็นเรื่องค่อนข้างสำคัญ(สำหรับพ่อ) คือเรื่องต้นไม้ที่พ่อเอามาปลูกในบ้าน ตอนนี้โม่ได้ยกให้เพื่อนบ้านไป 3 ต้นแล้ว และแม่ก็เห็นด้วย เพราะมันเป็นต้นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ หากโตเต็มที่ ก็จะเบียดกำแพงรั้ว และสูงบดบังทัศนียภาพ ก็เลยเอาต้นชมพู่ทับทิมจันทน์ ให้ "นิ"บ้านติดกันซ้ายมือ เอาต้นมะม่วงน้ำดอกไม้ และต้นขนุนให้แม่น้องส้มโอ อยู่หลังแรกมุมสี่แยกซอย 2 ฝั่งหลังคาแดง...
พรุ่งนี้หรือมะรืนนี้จะเขียนมาใหม่นะจ๊ะ ไปก่อนละ บาย...
แม่
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น