วันพุธที่ 8 ธันวาคม พ.ศ. 2553
วันอังคารที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2553
วันเสาร์ที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553
วันอังคารที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553
วันพุธที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553
วันจันทร์ที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553
วันศุกร์ที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2553
วันพุธที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2553
วันอังคารที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2553
วันเสาร์ที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2553
วันพฤหัสบดีที่ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2553
วันอังคารที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2553
วันอาทิตย์ที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2553
วันพุธที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2553
วันศุกร์ที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2553
วันพฤหัสบดีที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2553
วันพุธที่ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2553
วันอังคารที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2553
วันจันทร์ที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2553
วันอาทิตย์ที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2553
วันพุธที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2553
วันอาทิตย์ที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2553
วันอาทิตย์ที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2553
MOV03531
โตโต้ชอบของเล่นที่เคลื่อนไหวไปข้างหน้า ชอบความเร็ว และที่ได้แสดงพลังของเขา
วันหยุดลุงโม่จึงมักพาไปเล่นที่โซนของเล่นเด็กในห้าง เพื่อให้เขาได้สนุกร่วมกับเด็กอื่นๆในวัยเดียวกันบ้าง
วันอาทิตย์ที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2553
วันพฤหัสบดีที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2553
วันพุธที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2553
วันอาทิตย์ที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2553
โตโต้ขยันจริง
มีโตโต้หนึ่งคน ทำให้นึกถึงตอนเป็นครูอนุบาลเมื่อ 30กว่าปีก่อน
เป็นไปได้ไง...ดูลูกชาวบ้านตั้งสิบยี่สิบคน...ไม่เห็นเหนื่อย
แต่โตโต้ก็ให้ความรู้สึกสนุก และแฮปปี้ดีนักแล...
วันเสาร์ที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2553
MOV07468.MPG
คุณยายมลไม่เคยคิดมาก่อนว่าหลานคนแรกจะมาเป็นเครื่องมือลดน้ำหนักให้
ไม่เคยคิดว่าเลี้ยงหลานแบบฟูลไทม์จะได้กินข้าวเช้าเมื่อบ่ายโมง
ไม่เคยคิดว่าเค้าจะโคตะระซนอบ่างนี้
แต่โตโต้ก็เป็นที่รักของพี่ป้าน้าอาทุกคน
วันพุธที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2553
วันว่าง
วันจันทร์ที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2553
พี่โบมาแกล้งโตโต้
พี่โบบ่นคิดถึงโตโต้ตั้งแต่เช้าของวันที่ 28 พฤษภา วันวิสาขบูชา ออนเอ็มคุยกันก็แล้วไม่สะใจ พี่โบขับรถมาจากในเมือง หาโตโต้ แต่ดูเหมือนพี่จะมาแหย่น้อง มาแกล้งน้องเสียมากกว่า
พี่โบเป็นพี่ที่แก่กว่าน้องเกือบสองรอบ พี่โบ 22 ปี โตโต้กำลังจะ 1 ขวบ (แม่พี่โบเป็นลูกพี่ลูกน้องกับแม่โตโต้) ความอายุเยอะราวกับจะ เป็นแม่ได้ พี่โบก็เลยเลี้ยงโตโต้ได้ ป้อนข้าวก็เก่ง พาเที่ยวก็ได้ ซื้อเสื้อผ้ามาฝากก็บ่อย
พี่โบเป็นคนขับรถไปส่งแม่เมหมูคลอดโตโต้ที่โรงพยาบาล ความผูกพันของพี่น้องก็เลยลึกมากกกกก
แต่พอน้องโตพอจะถูกแกล้งได้ พี่โบก็ไม่รอรีเลย จับน้องเข้าไปอยู่ในกรง (ใช้ท่อแอสรอนประกอบ ) เอาโทรศัพท์มือถือล่อ เพราะรู้ว่าโตโต้ชอบนักโทรศัพท์นี่นะ แต่เอาไว้ห่างๆ นอกกรง แล้วก็ถ่ายรูป สงสารหลานยายจังเลย ดูหน้าเค้าเถอะ...
วันอาทิตย์ที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2553
โตโต้ไปไหว้พระ
เมื่อวันที่ 22 พ.ค.2553 คุณยาย แม่ และพี่โบพาโตโต้ไปไหว้พระธาตุลำปางหลวง ซึ่งเป็นพระธาตุของคนปีฉลู เราตื่นกันแต่เช้า แต่กว่าจะออกเดินทางก็เกือบ 7 โมง โตโต้ไม่งอแง สดชื่นตลอดทาง หลังจากไหว้พระธาตุลำปางหลวง แม่เมก็พาโตโต้ไปเยี่ยมน้า ป้า ลุง ที่ทำงานเก่าของแม่ ที่ศูนย์พัฒนาชนบทผสมผสานแม่เมาะ ลุงรงค์ น้าอ้อ ก็ผูกข้อมือรับขวัญโตโต้ ออกจากแม่เมาะพี่โบโชเฟอร์ของเรา ก็เลยแฉลบไปอีก 229 กม. ไปไหว้พระธาตุแช่แห้ง ของคนปีเถาะ พี่โบปีเถาะ ยายอุ๊ดก็ปีเถาะ (ห่างกัน 3 รอบกับพี่โบ) เราไปกินข้าวกันที่สวนอาหารเขาแก้ว เจ้าของคือคุณปรีชา และคุณจุ๋ม ภัทรวาณิช บรรยากาศดี อาหารอร่อย แต่เราก็ไม่สามารถอยู่ได้นานเพราะต้องรีบกลับเชียงใหม่ให้ทันเคอร์ฟิวส์ คือ สามทุ่ม แล้วเราก็ทำได้ตรงเวลา.....
วันศุกร์ที่ 23 เมษายน พ.ศ. 2553
โตโต้กลับเชียงใหม่
วันที่ 11 เมษายน 2553 เรา-หมายถึง คุณยายมล, ลุงโม่ และโตโต้ ออกจากบ้านแต่เช้า ประมาณ 10 โมง แม้ว่าเครื่องบินที่จะพาโตโต้และคุณยายไปเชียงใหม่ จะออกตั้ง 6 โมงเย็นก็ตาม เพราะความตั้งใจของคุณยายก็คือ จะพาโตโต้แวะดูลิงที่เขาสามมุข ไปแวะหาดบางแสน และเดินเล่นที่เซ็นทรัล ชลบุรี
โตโต้โอเคเลย ไม่งอแง มีความสุขกับการเดินทางร้อยกว่ากิโลจากบ้านถึงสุวรรณภูมิ
เราไปถึงสุวรรณภูมิเวลาประมาณสี่โมงเย็น เดินเที่ยวชมการจัดซุ้มสงกรานต์ในอาคารผู้โดยสาร ถ่ายรูปโตโต้หลายท่าเลย
เมื่อนั่งบนเครื่อง โตโต้ดูเหมือนไม่ตื่นเต้นอะไร จะแปลกๆ ก็ตรงที่ว่า มีแต่ฝรั่งเต็มเครื่อง คนไทยมีไม่กี่คน
เครื่องออกเวลา หกโมงสิบห้า มาถึงเชียงใหม่เร็วกว่ากำหนด 10 นาที ก็เลยต้องนั่งรอพี่โบพักหนึ่ง
กลับไปบ้านพบหน้าพ่อแม่ แต่โตโต้ก็ยังงอแงไม่ไปหาใครนอกจากยาย
คืนวันนี้โตโต้ก็เลยนอนกับยายอีกคืน แต่คืนวันที่ 12 เป็นต้นมา คุณยายก็หมดสิทธิ์นอนกอดโตโต้ เพราะเค้าปรับตัวเข้ากับพ่อแม่แล้ว
วันที่ 12 เมษา โตโต้ค่อยปรับตัวได้ เข้ากับพี่ป้าน้าอา ทวด(หม่อน) ได้ เราไปกินข้าวรวมญาติกันที่บ้านกงสี ในเมือง
วันที่ 13 เมษา ไปทำบุญให้บรรพบุรุษที่ล่วงลับ ที่วัดดับภัย เชียงใหม่
วันที่ 14 เมษา พาโตโต้ไปกินบาร์บีคิวพลาซ่าที่แอร์พอร์ตฯ พนักงานเซิฟช่วยเอาไปอุ้มให้เหมือนเคย เพราะโตโต้ยุ่งจริงๆ จนแทบไม่ได้กินกัน
วันที่ 15 เมษา ตกลงว่าคุณยายมลกลับชลบุรีคนเดียว โตโต้ถูกยึดไว้ แล้วพี่โบกับแม่เมจะขับรถเอามาส่งให้ตอนสิ้นเดือน
คุณยายก็เลยถือโอกาสรักษาแขนซ้ายที่ปวดจากการอุ้มโตโต้ 555
คุณหมอบอกว่า นอกจากเป็นพังผืดอักเสบแล้ว ปลอกเอ็นก็อักเสบ... ช่างมัน เดี๋ยวก็หาย
เอ้า...ดูรูปโตโต้เลย...
วันศุกร์ที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2553
โตโต้...วันตรุษจีน
วันอาทิตย์ที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2553
ปีใหม่ของโตโต้
สองเดือนกับสิบเอ็ดวัน อายุของโตโต้ตอนที่เดินทางมาอยู่กับยายที่ชลบุรี จำได้ว่าเขาร้องไห้งอแงมากมาย อาจจะเป็นเพราะระยะทางไกล หรืออาจเป็นเพราะอากาศร้อนมากๆ แอร์รถก็ไม่ค่อยเย็น หรืออะไรก็แล้วแต่ .......... เผลอแป้บเดียวจริงๆ วันนี้โตโต้อายุได้ ห้าเดือนกับสิบเก้าวันแล้ว...ที่บ้านชลบุรี
แม่เมหมูของโตโต้ จะมาหาบ่อย ครั้งละนานๆ ปล่อยให้พ่อปูดำเฝ้าบ้านเชียงใหม่ลำพัง พ่อปูดำได้พูดคุยกับลุกบ้างผ่าน MSNหรือบางทีก็โทรศัพท์ พ่อปูดำสัญญากับโตโต้ว่าจะมากอดเค้าตอนปีใหม่... แล้วพ่อกับแม่ก็มาจริงๆ มากับยายแอ๊ด พี่โบ พี่เบียร์ มาตั้งแต่วันที่ 25 ธันวาปีที่แล้ว กลับกันวันที่ 30 เพื่อไปเค้านท์ดาวน์ที่เชียงใหม่
โตโต้พาพ่อแม่ ยายแอ๊ดกับพลพรรค ไปเที่ยวเขาชีจรรย์ (ก็ไปทุกครั้งที่พวกเชียงใหม่มา) เกาะสีชัง อีกวันไปจอมเทียน มีนั่งสังสรรค์กันที่บ้านบ้าง ..................................
พ่อกับแม่ก็บอกโตโต้ว่า อยู่กับยายเป็นคนดีนะ แล้วพ่อกับแม่จะมาหาใหม่ .... คุณยายแอบบอกตัวเองว่า...ถ้าพ่อกับแม่เขาทำงานเป็นเรื่องเป็นราว มั่นคงกันแล้ว คุณยายก็ไม่กักตัวโตโต้ไว้ละ...สงสารพ่อกับแม่โตโต้...
มีรูปมาฝากอีกแล้วค่ะ
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)